Op LinkedIn schrijf ik een blog: ‘Bert in de klas’.
En ik doe dus elke dinsdag een opkontje.
Het is heerlijk om een heldere instructie te hebben voor een eerste zin.
Stap voor stap.
Mijn brein wordt er lekker lenig van.
En ik word altijd blij van wat er achter mijn eerste zin aankomt.
Dat gun ik iedereen.
Een maatje van mij werkt voor de Rabobank.
Hij schrijft altijd heel formeel, want hij heeft een enorme Bert.
Dan zeg ik tegen ‘m: ‘Je moet eens een keer een opkontje doen!’
Dan zegt hij: ‘Dat kan niet, want ik ben dyslectisch.’
Onzin natuurlijk.
Ik weet zeker dat-ie zou stoppen met wat-ie nu doet: schrijven zoals de Rabobank wil dat-ie schrijft.
Hij zou ontdekken dat zijn zinnen veel krachtiger worden als hij schrijft zoals hij zelf wil.
Veel beter.